روحاني متشكريم،شايد كمي دير… – مجله روز

به ما گفته شد “هرچه مي توانيد از آمريكا بخواهيد” اما ما – اصلاح طلبان ، عدالت خواهان و اصولگرايان – از دولت روحاني خواستار شديم. در زماني كه ضد ايراني ترين دولت در ايالات متحده در چهار دهه گذشته در اختيار قدرت هاي منطقه اي بود ، اقتصاد كشور ما سقوط كرد ، جنگ در شهرهاي ما آغاز شد ، قهرمانان ملي ما ، و دانشمندان به قتل رسيدند و نااميد شدند ، افسردگي و نااميدي در ذهن ما القا شد.

ما چنان بلند بر سر دولت كشور خود فرياد زديم كه ديگر صداي ما در اعتراض به دشمن خارجي بلند نشد. ما به نابودي ، تمسخر و تحقير دولت خود نشستيم.

ما روحاني را بخاطر “سو mis مديريت” مقصر در جنگ اقتصادي كامل خارجي مقصر مي دانيم ، به طوري كه آمار رشد اقتصادي و تورم ، بيكاري و ايجاد شغل را فراموش كرديم ، يك ماه قبل و بعد از خروج ترامپ از شوراي امنيت ايالات متحده. “سازمان ملل.

چشمهايمان را بستيم ، گوشهايمان را بستيم و كلمه “ناكارآمدي” را چنان گفتيم كه نمي ديديم چگونه ، در شرايطي كه حتي براي “كارآمدترين” و ثروتمندترين دولتهاي جهان ، دولت روحاني ، تصور آن غيرممكن است. تحت “حداكثر فشار” بود و همه گير جهاني ، از يك سو ، مانع از سقوط ساختارهاي اقتصادي كشور و از سوي ديگر ، سيستم بهداشتي كشور شد و كشور را گام به گام در بازسازي بازگرداند.

بنابراين ، از ترس “بدنامي” يا مصلحت سياسي و يا محافظت از خود در برابر حملات همه طرفها ، ما حرفه خود را براي فاصله گرفتن از روحاني و بركناري وي ، حتي جرات صحبت در مورد خدمات دولت او ، ايجاد كرديم تا گسترش امنيت اجتماعي و خودكفايي در توليد داروهاي بيشتر مورد نياز كشور و توسعه صنايع پتروشيمي و هوافضا و ارتباطات و تجارت الكترونيكي و ساخت واكسن عليه تاج و ظهور راه آهن و جاده ها ، و غيره

ما چنان در آتش عصبانيت و نفرت غيرمنطقي از دولت روحاني فرو رفتيم كه شعله هاي آن ما را در برگرفت – و همه جرياناتي كه با اعتدال در حمايت يا انتقاد يا مخالفت كروز مي زدند – و كسي جز مخالفت ظالمانه را بر خاكستر سياسي نگذاشتيم. صحنه كشور ترك نكرد.

ممنون روحاني. كمي دير اما … شايد.

* منتشر شده در كانال نويسنده

310 310